یکی از شایع ترین بیماری‌های نشیمنگاهی که ممکن است نصف افراد جامعه را درگیر کند، بواسیر یا هموروئید است. بر خلاف باور عموم، احتمال بروز این بیماری در همه افراد و در سنین مختلف وجود دارد و نمی توان سن مشخصی برای بروز این عارضه در نظر گرفت.
هموروئید به رگ‌های ملتهب و کشیده شده دیواره مقعد و انتهای رکتوم اطلاق می شود و علت آن فشار بیش از اندازه در مقعد است. به دلیل تحریک پذیری بالا در این ناحیه، ایجاد فشار زیاد می تواند باعث بروز بیماری هایی از جمله بواسیر شود. برخی از دلایل ایجاد فشار به شرح زیر است:
- یبوست طولانی مدت
- نشستن طولانی مدت
- زور زدن هنگام اجابت مزاج
- عدم مصرف فیبر
- اسهال مزمن
- بارداری و زایمان
- چاقی و اضافه وزن
چگونه تشخیص دهیم که به بواسیر مبتلا شدیم؟
این عارضه می تواند علائمی مثل خارش و سوزش، ایجاد برآمدگی در ناحیه مقعد، درد هنگام نشستن، خونریزی در زمان اجابت مزاج و عوارضی از این قبیل ایجاد کند. بنابراین زمانی که چنین علائمی را مشاهده کردید باید به پزشک یا کلینیک مربوطه مراجعه کنید تا بررسی های بیشتری برای تشخیص بیماری شما انجام داده شود.
بواسیر چون در انواع مختلفی ایجاد می شود، علائم متفاوتی دارد. برای مثال زمانیکه این عارضه در بخش انتهایی روده و رکتوم نمایان شود، هموروئید داخلی است که شایع ترین نشانه آن خونریزی است و سایر علائم در این نوع هموروئید کمتر بروز می کنند.
اما بواسیر خارجی که در پوست حساس اطراف مقعد ایجاد می شود می تواند علائم آزاردهنده تری ایجاد کند و تشخیص آن هم در مقایسه با نوع داخلی راحت تر است.
همچنین عارضه های نشیمنگاهی می توانند علائم مشابهی داشته باشند، بنابراین بهتر است بجای خود درمانی به پزشک مراجعه کنیم و تشخیص بیماری را به او واگذار کنیم.
روش های جراحی و لیزر بواسیر
اگر بعد از چند روز با روش های درمان خانگی به نتیجه نرسیدید، استفاده از روش های جراحی و لیزر هموروئید تنها گزینه های پیش رو هستند که در ادامه با آن ها اشنا می شویم:
درمان بواسیر یا هموروئید با لیزر:
به جرات می توان گفت یکی از بهترین روش های درمان هموروئید استفاده از لیزر است که احتمال عود مجدد بیماری در آن بسیار پایین است. لیزر درمانی بواسیر بصورت سرپایی در کلینیک و در کمتر از یک ساعت انجام می شود. بیمار هیچگونه درد و یا خونریزی را متحمل نمی شود و بلافاصله بعد از جراحی مرخص می شود.
لیزر هیچ یک از عوارض جراحی را به دنبال ندارد، نیازی به پانسمان و مراقبت بعد از عمل نیست و همچنین احتمال آسیب به بافت های اطراف در این روش بسیار پایین است.
استاپلر :
در روش استاپلر یا هموروئیدوپکسی ، با کمک دستگاهی عروق بواسیری را به نقطه ای بالاتر انتقال می دهند و سپس آن ها را قطع می کنند. روش استاپلر تحت بیهوشی انجام می شود و از آن برای هموروئید درجه سه و چهار استفاده می شود.
هموروئیدکتومی باز :
هدف از این جراحی برداشتن کامل بافت های هموروئیدی است که بوسیله تیغ یا ابزارهای دیگر انجام می شود. در روش باز محل جراحی را بصورت باز رها می کنند تا خود به خود درمان شود. البته اگر احتمال عفونت وجود داشته باشد ممکن است از ترکیب باز و بسته استفاده شود.
هموروئیدکتومی بسته :
این روش جراحی هم مشابه روش باز انجام می شود، اما با این تفاوت که محل زخم را بخیه می زنند. احتمال عفونت در این عمل بالاست و مراقبت های بعد از عمل مثل رعایت بهداشت، تعویض به موقع پانسمان و مصرف داروها طبق دستورات پزشک امری ضروری است.
