سینوس پیلونیدال یا کیست مویی از وجود یک کیسه کوچک پوستی حاوی مو در فاصله بین دو باسن و کمی بالاتر از مقعد ایجاد می شود. 

این کیست مستعد ابتلا به عفونت است. کیست مویی در مردان شایعتر است. عفونت کیست مویی معمولاً در اوایل بزرگسالی آغاز میشود.

این مشکل گاهی بدون علامت است و فقط در معاینه، سوراخ های ریز پوستی در فاصله بین دو باسن دیده می شود. گاهی نیز ترشحات چرکی یا خونابه از سوراخ های مذکور خارج می گردد.

علت

این بیماری بیشتر در افراد پر مو دیده می شود و بیشتر شامل حال کسانی است که شغل های نشسته دارند، به همین علت به آن بیماری رانندگان هم گفته می شود..

بیشتر بیماران زمانی مراجعه می کنند که مو وارد بدن شده و یک عفونت موضعی ایجاد کند. بعد از آن به مرور زمان به صورت یک آبسه در آید و موجب درد و توده پشت (بالای شکاف باسن ) می گردد.

علایم شایع

در صورت عفونت نکردن کیست، علامتی وجود ندارد. با ایجاد عفونت، علایم زیر بروز میکنند:

ورم، درد، قرمزی و احساس درد با لمس

تب و لرز

ترشح چرک

درد موقع نشستن

* اگر هنگام نشستن احساس ناراحتی میکنید، یک بالش مخصوص در محل نشستن خود قرار دهید.

درمان کیست عفونی شده معمولا شامل برش آبسه و تخلیه چرک از آن و گاهی جراحی به منظور برداشتن کل ناحیه عفونی میباشد

عوامل افزایش دهنده خطر تعریق زیاد بدن

پوشیدن لباس تنگ

پیشگیری

لیزر موهای زاید برای پیشگیری از ایجاد بیماری و پیشگیری از عود پس از جراحی موثر است.

حمام کردن یا دوش گرفتن روزانه برای تمیز نگهداشتن ناحیه کیست

پوشیدن لباس سبک و گشاد

جلوگیری از چاقی

درمان

عفونت کیست، با مصرف آنتیبیوتیک و جراحی قابل درمان است.

در صورت عفونت کیست، از حمام آب گرم برای تخفیف درد استفاده کنید. در یک لگن آب گرم به مدت 10 تا 15 دقیقه بنشینید و این کار را هر چند بار که لازم است تکرار کنید.

درمان کیست مویی عفونی شده معمولا شامل برش آبسه و تخلیه چرک از آن و گاهی جراحی به منظور برداشتن کل ناحیه عفونی میباشد. التیام زخم جراحی ممکن است چند ماه به طول انجامد، زیرا زخم باید از عمق ترمیم شود.

یک تکه گاز استریل باید برروی زخم قرار داد تا هم امکان هواخوردن زخم وجود داشته باید و هم از ساییده شدن لباسها به زخم جلوگیری شود.

بهترین درمان آن است که بیمار سریع مورد عمل جراحی قرار گیرد، چون هر چه زمان بگذرد وسعت کیست مویی بیشتر میشود و سوراخ های جدیدی روی پوست ظاهر می شوند.

در مواردی که فرد دچار آبسه (تجمع چرک در محل) شده باشد، با روش بی حسی موضعی و ایجاد برش در محل آبسه، تخلیه چرک صورت می گیرد و با شستشوی منظم، علائم التهابی آبسه مرتفع خواهد شد و پس از رفع التهاب، عمل جراحی اصلی که همان خارج کردن کیست است انجام می گیرد.

در مواردی که کیست عفونت نکرده است، یا ترشحات از مجرای کیست وجود دارد، ولی عفونت یا التهاب دیده نمی شود، از همان ابتدا عمل جراحی برای خارج کردن تمام کیست انجام می گیرد.

انواع روش های جراحی

1- جراحی به روش باز: در این روش، کیست مویی حاوی مو پس از انجام بیهوشی عمومی و یا بی حسی از کمر خارج می شود و محل عمل بخیه نمی شود. در نتیجه حفره ای به جا خواهد ماند که تدریجا از کف پر خواهد شد. اندازه این حفره به اندازه کیست بستگی دارد و به زبان ساده ممکن است به اندازه یک گردو و حتی یک پرتقال باشد. از محل عمل تا حدود یک هفته ترشحاتی خارج می شود و پس از آن تدریجا ترشحات کم می شود و پس از حدود دو تا سه ماه، به طور کامل توسط بافت های اطراف پر خواهد شد.

2- جراحی به روش بسته : در این روش، کیست حاوی مو پس از انجام بیهوشی عمومی و یا بی حسی از کمر خارج می شود و محل عمل بخیه زده می شود و حدود ده روز بعد، بخیه ها کشیده می شوند.

مراقبت های پس از عمل

1- در روش جراحی باز پس از اتمام عمل محل زخم با پانسمان فشرده پر می شود و بسته به نظر پزشک پس از یک الی دو روز پانسمان خارج خواهد شد. در این زمان حفره ای تو خالی وجود خواهد داشت که علیرغم ظاهر ترسناکی که دارد فاقد خطر است.

لازم است که روزانه دو تا سه مرتبه در لگن آب گرم که حاوی چند قطره بتادین است، بنشینید، طوری که زخم داخل آب ولرم غوطه ور شود و آب به آن نفوذ کند و ترشحات آن را تمیز کند. سپس موضع خشک می شود و با گاز مرطوب روی آن پوشانده می شود.

بافت طبیعی که تدریجا در این مکان تشکیل می شود رنگ قرمز یا صورتی دارد. گاهی نیز بافت زرد رنگی ایجاد می شود که لازم است با کشیدن گاز مرطوب به روی آن، تمیز گردد. در صورتی که این کار باعث درد شدید شود، می توان قبل از آن چند قطره محلول بی حس کننده مثل لیدوکائین داخل زخم ریخت و پس از چند دقیقه کار تمیز کردن را شروع نمود.

مصرف داروی مسکن در موارد درد شدید توصیه می شود.

بسته به صلاحدید پزشک، گاهی از پمادهایی که رشد بافت را تسریع می کنند، یا پمادهایی که بافت های غیر مفید را حل می کنند استفاده می شود.

حجم ترشحات پس از یک هفته کاهش پیدا می کند و فرد پس از یک هفته می تواند فعالیت های خود را شروع کند.

2- در روش جراحی بسته، به طور معمول پانسمان اولیه به مدت سه الی پنج روز در محل حفظ می شود و در صورت تداوم ترشحات، تعویض پانسمان توصیه می شود.

بسته به نظر پزشک گاهی پماد چرک خشک کن موضعی یا داروی چرک خشک کن خوراکی تجویز می شود. بسته به نظر پزشک، گاهی در محل زخم درن گذاشته می شود. درن لوله ای است که ترشحات را از محل زخم خارج می کند ( در مورد مراقبت از درن از پزشک خود راهنمایی بگیرید).

معمولا بخیه ها پس از یک الی دو هفته خارج می شوند و پس از حدود یک هفته فعالیت های خود را می توانید آغاز کنید.

برص یا لک و پیس یک بیماری خودایمنی است که دانشمندان هنوز نتوانسته اند علت قطعی آن را مشخص کنند، ولی به نظر می رسد زمینه های ژنتیکی در آن نقش بسزایی دارد.

در بیماری برص یا پیسی، سلول های ایمنی ، سلول های رنگدانه ای پوست یا ملانوسیت ها را از بین می برند.

عفونت هلیکو باکتر پیلوری چگونه وارد بدن انسان می شود وراههای جلوگیری از انتقال این عفونت چگونه است؟
عفونت از شخصی به شخص دیگر  از طریق تماس با مدفوع و یا ترشحات معده افراد الوده انتقال می یابد .عفونت همچنین میتواند   از راه غذا وآب نیز منتقل شود. رعایت اصول بهداشتی از شروط اصلی پیشگیری از عفونت است چون ریسک ابتلا به عفونت در نواحی پر جمعیت و فقیر نشین بیشتر است 

 اگر عفونت درمان نشود چه مشکلی ایجاد می شود؟
عفونت هلیکوباکترپیلوری علت اصلی زخم معده و اثنی عشر و تومورهای معده است  و میتواند از علل احتمالی سوء هاضمه باشد.

عفونت هلیکوباکتر به جز مشکلات گوارشی در ایجاد چه بیماریهای نقش دارد؟
عفونت هلیکوباکتر  ممکن است بدلیل اتلاف خون از دستگاه گوارش یا کاهش جذب آهن به دلیل کاهش اسید معده ،منجر به کم خونی ناشی نیز بشود.                                                     

آیا بوی بد دهان با این عفونت ارتباط دارد یا خیر؟
ارتباط بوی بد دهان با این عفونت ثابت نشده است.

 
 آیا تمام افراد مبتلا به عفونت معده دچار بیماری نمی شوند؟
 اینکه چرا فقط تعدادی از افراد به این بیماری  مبتلا می شوند؟ یا چرا بعضی از افراد دچار زخم و بعضی دچار سرطانهای معده میشوند؟  مشخص  نیست؛ اما ممکن است به پاسخ معده افراد بیمار نسبت به عفونت و نوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری بستگی داشته باشد.