عوارض عمل جراحی فیستول ممکن است شامل عفونت، خونریزی، تشکیل توده‌ای در منطقه جراحی، تشکیل فیستول دوباره و ناراحتی های مرتبط با بیهوشی باشد. برای کاهش این ریسک ها، پزشک شما قبل از جراحی به شما دستورالعمل های خاصی را برای پیشگیری از عفونت و خونریزی، احتمالاً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و قطع کامل سیگار، خواهد داد. همچنین، پس از جراحی، شما باید به دقت دستورات پزشک خود را برای مراقبت از منطقه جراحی و مصرف داروهای تجویز شده را دنبال کنید.

فواید و مزایا درمان

عمل جراحی فیستول می‌تواند به شما کمک کند تا از درد و ناراحتی های مربوط به فیستول خلاص شوید. علاوه بر این، این جراحی ممکن است به شما کمک کند تا بهبودی سریع تری داشته باشید و به طور کلی به کیفیت زندگی شما کمک کند. همچنین، با انجام این جراحی، شما می‌توانید از بروز عفونت‌های مزمن و تکراری جلوگیری کنید.

انواع روشهای جراحی فیستول

روشهای عمل این بیماری به طور کلی در دسته های زیر قرار می گیرند:

1. جراحی باز: در این روش، پوست و بافت های اطراف فیستول بریده می‌شوند و فیستول از بین می‌رود. سپس، جراحی با خیاطی و ترمیم بافت ها به پایان می‌رسد.

2.  جراحی لیزر: در این روش، با استفاده از لیزر، فیستول بدون بریدگی پوست و بافت های اطراف از بین می‌رود. این روش کمتر درد آور و بازگشت فیستول نیز کمتر است.

3. جراحی رباتیک: در این روش، با استفاده از دستگاه های رباتیک، جراحی صورت می‌گیرد. این روش دقیق تر و کمتر درد آور است.

4. جراحی تسلیم: در این روش، به جای بریدن بافت های اطراف فیستول، یک لوله کوچک به داخل آن قرار داده می‌شود تا فضای بین فیستول و بافت های اطراف پر شود و فیستول بهبود یابد.

5. جراحی ترکیبی: در این روش، از ترکیب دو یا چند روش برای جراحی فیستول استفاده می‌شود تا بهترین نتیجه حاصل شود.

فیستولوتومی

فیستولوتومی مهمترین و کاربردی ترین روش جراحی فیستول مقعدی است. در این روش جراحی مجرای فیستول با استفاده از چاقو باز شده و محتویات آن خارج می شود. در این روش ترمیم از داخل به خارج است. مدت زمان بهبودی پس از این عمل 1الی 2 ماه است.

این روش همراه با ریسک آسیب به عضله اسفنکتر است. اما پزشک تمام سعی خود را خواهد نمود، تا کمترین میزان آسیب به این عضله وارد شود.

تکنیک جراحی فیستول به روش استن یا ستون

در روش سنتی درمان فیستول با تکنیک استن از موی اسب و یا کتان استفاده می شد. ولی امروزه از نخ بخیه یا لوله تخلیه برای از بین بردن عفونت و باز ماندن مجرای فیستول استفاده می شود. این نخ باید برای حداقل 6 الی 12 هفته در مجرای بماند و سپس پزشک انجام جراحی را تجویز می کند. این روش برای افراد در معرض خطر آسیب به عضله اسفنکتر و بی اختیاری مدفوع کاربرد دارد.

عمل فیستول با تکنیک فلپ ادونس منت

تکنیک فلپ ادونس منت در مورد فیستول های پیچیده تر و افراد در معرض خطر بی اختیاری مدفوع استفاده می شود. در طی این روش با استفاده از بافت روده و یا پوست اطراف مقعد اقدام به ترمیم فیستول می نمایند. میزان تاثیر این روش درمانی 50% گزارش شده است. ابتلا به بیماری های زمینه ای برای فیستول مثل کرون و کولیت ریسک عود مجدد بیماری را افزایش می دهد.

https://medium.com/@hermoocha

https://tamasha.com/hermocha

https://gab.com/hermocha
https://www.tumblr.com/hermocha

http://forum.gnsorena.ir/member.php?action=profile&uid=846#comments/1
http://forum.kishtech.ir/member.php?action=profile&uid=14847
http://youth.rozblog.com/Forum/User/taylor
http://forum.eslamteb.com/User/mocha
http://melyoun.r98.ir/Forum/User/taylor
http://forum.scriptcamp.ir/Forum/User/taylor

بیماری بواسیر یا هموروئید چیست؟ داروهای هموروئید به اشکال مختلف از جمله شیاف، پماد و قرص ها وجود دارند. معمولاً بیمار می تواند آنها را بدون نسخه دکتر خریداری کند.اما داروها فقط برای توده های بواسیر کم حجم و کوچک تاثیر دارند.

چندین داروی رایج عبارتند از:

• زینک اکساید: کرم های حاوی اکسید روی ممکن است به تحریک کمک کنند. یک پماد، کالموسپتین، ترکیبی از اکسید روی و منتول است. ممکن است برای تسکین خارش مقعد که می تواند مربوط به هموروئید باشد، موثر باشد.
  
  
• کرم استروئیدی: کورتیکواستروئیدها مانند هیدروکورتیزون معمولا برای درمان هموروئید استفاده می شوند. آنها می توانند به کاهش التهاب کمک کنند، اما در صورت استفاده طولانی مدت ممکن است به پوست آسیب برسانند.
  
• لیدوکائین: لیدوکائین به عنوان یک بی حس کننده موضعی عمل می کند. منبع معتبری از تحقیقات نشان می‌دهد که کرم‌ها یا شیاف‌هایی که تری‌بنوزید (یک ضد التهاب) را با لیدوکائین ترکیب می‌کنند ممکن است به بهبود علائم درد و خارش کمک کنند.

اگر علائم پس از استفاده از این داروها به مدت یک هفته بهبود نیافت، فرد باید با پزشک صحبت کند.

تشخیص بواسیر یا هموروئید

دکتر متخصص جراحی یا پزشک گوارش سوابق پزشکی بیمار را چک میکند. همچنین یک معاینه سرپایی و کامل برای تشخیص بیماری انجام می دهد. اگر فرد تحت نظر یک تیم پزشکی برای معاینه قرار بگیرد، موارد زیر کاملا بررسی می شوند:

• برآمدگی های کوچک و بزرگ
• احتمال وجود شقاق یا زخم های مقعدی کوچک و بزرگ
• آسیب دیدگی و خراش برداشتن پوست
• زمانی که بواسیر داخلی پرولاپس شده

آنها همچنین ممکن است یک معاینه رکتوم دیجیتال برای تشخیص هموروئید داخلی انجام دهند. این کار شامل بازرسی دستی مقعد با استفاده از یک انگشت دستکش دار و روغن کاری شده برای بررسی خون، حساسیت و توده ها است.

اگر پزشک بواسیر داخلی را با معاینه مقعدی دیجیتال پیدا نکرد، ممکن است از یک دستگاه کوچک به نام آنوسکوپ برای بررسی پوشش مقعد و مقعد استفاده کند. آنها ممکن است بتوانند بواسیر داخلی را به صورت برآمدگی از طریق دستگاه مشاهده کنند.

If a doctor does not find internal hemorrhoids with a digital rectal exam, they may use a small device called an anoscope to check the anal and rectal lining. They may be able to view internal hemorrhoids as bulges through the device.

نتیجه گیری مقاله تفاوت آبسه مقعد و بواسیر

در آخر به این نتیجه میرسیم که بواسیر و هموروئید شباهتی با یکدیگر ندارد و فقط ظاهر آنها بوده که شبیه به یکدیگر است. 

Both are painful disorders that develop around the rectum. توده بواسیر یا هموروئید عفونی نیست در حالی که در مقابل آبسه مقعدی به دلیل ایجاد عفونت به وجود می آید. احتمال عود بواسیر بعد از درمان وجود دارد ولی آبسه ها بعد از درمان عود نمی کنند.

تشکر میکنیم که ما را تا انتهای این مقاله پزشکی دنبال کردید.

بواسیر یا هموروئید می تواند در داخل یا خارج راست روده (مقعد) ایجاد شود. همچنین ممکن است از رکتوم بیرون زده و با کاهش تورم جمع شوند. روشهای درمان اغلب به شدت بواسیر بستگی دارند.

بواسیر که به آن هموروئید نیز می‌گویند، زمانی اتفاق می‌افتد که دسته‌هایی از سیاهرگ‌های راست روده یا مقعد متورم شوند. هنگامی که این سیاهرگ‌ها متورم می‌شوند، خون در داخل جمع شده و باعث می‌شود که سیاهرگ‌ها به سمت بیرون به داخل غشاهای اطراف بافت مقعدی و مقعدی گسترش پیدا کنند.

این بیماری می تواند ناراحت کننده یا دردناک باشد.

به طور کلی چهار نوع هموروئید وجود دارد:

• درونی؛ داخلی
• خارجی
• بواسیر پرولاپس شده یا افتادگی
• ترومبوز شده

بیشتر هموروئیدها یک بیماری خطرناک و حیاتی نیستند. در واقع، شما حتی ممکن است متوجه آنها نشوید. زمانی که علائم افراد دردناک می شود معمولا نیاز به درمان پیدا می کنند.

انواع بواسیر چه شکلی است؟

تجارت امروز بیان میکند؛ توده بواسیر همیشه قابل مشاهده نیست. اما وقتی بزرگتر شده اند، می توانند مانند برجستگی ها یا برآمدگی های قرمز یا بنفش به نظر برسند.

در اینجا به شرح ظاهر چهار نوع اصلی هموروئید می پردازیم:

• درونی؛ داخلی. همیشه نمی توان آنها را دید زیرا مقعد شما بسیار عمیق بوده و قابل مشاهده نیستند. آنها تبدیل به برآمدگی هایی در دیواره کانال مقعد یا راست روده شما شده اند. هموروئید داخلی با شدت کمتر، برآمدگی هایی در داخل هستند و موارد جدی تر می توانند یک توده در طولانی مدت ایجاد کنند.
• پرولاپس شده. به نوعی گفته شده برای زمانی که بواسیر داخلی متورم می شود و به حدی بزرگ شده که از مقعد شما بیرون زده است. هموروئیدهای پرولاپس شده کمتر جدی در حین زور زدن از مقعد خارج می شوند. 
• خارجی. به صورت یک یا چند برآمدگی روی مقعد و اطراف آن ظاهر می شود. شما یا یک پزشک می توانید اینها را از بیرون ببینید.
• ترومبوز شده. اینها هموروئیدهای خارجی یا داخلی هستند که در آنها خونی که در داخل جمع شده لخته شده است، که می تواند در بواسیر خارجی دردناک باشد.

شما ممکن است فقط یک بواسیر یا بیش از یک نوع آنها را داشته باشید.

مانند هر بیماری دیگری، شقاق مقعدی نیز با علائم و نشانه های خاصی همراه است. شایع ترین علائم شقاق شامل موارد زیر هستند:

• پارگی یا شکاف قابل مشاهده در پوست اطراف مقعد
• همراه با یک اسکین تگ یا گوشت اضافه در کنار زخم
• درد شدید در ناحیه مقعد در حین حرکات روده، دفع و خروج گاز معده
• رگه های خون روی مدفوع یا روی دستمال توالت پس از پاک کردن
• سوزش یا خارش در ناحیه مقعد
• خونریزی از زخم (در موارد مزمن)

همچنین بخوانید: بهترین دکتر شقاق در تهران

https://hpvdarman.com/

چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنیم؟

مادامی که هنگام حرکات روده ای درد حس کردید یا متوجه لکه های خون روی مدفوع یا دستمال کاغذی شدید، باید سریعا به دکتر مراجعه کنید.

انواع شقاق چیست؟

در بیشتر موارد این زخم مقعدی کوچک خود به خود بهبود پیدا می کند ولی در بعضی از افراد ممکن است این گونه نباشد و با گذشت زمان حتی وضع آن بد تر شود. به طور کلی می توان این عارضه را به دو دسته تقسیم کرد:

• شقاق حاد: به طور معمول زمانی که فرد برای اولین بار این شکاف مقعدی را تجربه کرده و طی 6 الی 12 هفته بهبود پیدا می کند، به آن شقاق حاد می گویند.
• شقاق مزمن: اکثرا زمانی که فرد شقاق حاد خود را نادیده گرفته و برای پیشگیری از گسترش یا درمان فیشر اقدام نمی کند، زخم بیشتر از 12 هفته باز مانده  و عضلات اسفنکتر مقعد را درگیر خود می کند. در این حالت معمولا لبه های زخم برجسته شده و همراه با سوزش و درد شدید همراه است. به این مرحله پیشرفته شقاق، مزمن می گویند و به مراتب درمان آن سخت تر است.

همچنین ببینید: عکس انواع شقاق واقعی

علت بوجود آمدن شقاق یا زخم مقعدی چیست؟

پوست مقعد بسیار نازک و حساس می باشد. در نتیجه ترک مقعدی اغلب در هنگام دفع مدفوع بزرگ یا سفت و رابطه مقعدی رخ می دهد. یبوست مزمن یا اسهال مکرر نیز می تواند منجر به پارگی پوست مقعد شود. همچنین سایر علل شقاق عبارتند از:

• حرکات روده
• فشار آوردن در هنگام زایمان 
• بیماری التهابی روده (IBD) 
• بیماری کرون
• کاهش جریان خون در ناحیه آنورکتال
• تنگی بیش از حد عضلات اسفنکتر مقعد 

همچنین در موارد نادر ، ممکن است این پارگی بنا به دلایل زیر به وجود بیاید:

• سرطان مقعد
• ویروس اچ آی وی HIV
• زگیل تناسلی
• بیماری سل
• سیفلیس
• تبخال